W związku z tym że istnieje prawdopodobieństwo że człowieka który ratował się z blokady ukraińskich kierowców służby zechcą uczynić winnym, postanowiliśmy z kierowcą za moim pośrednictwem (chce być anonimowy) udostępnić obszerne wyjaśnienie.

Z tego miejsca chciałbym też zapewnić że jako Konfederacja nie pozostawimy tego człowieka samemu sobie z problemem.

WYJAŚNIENIE

„”To wyjaśnienie zapewne nie ukazałoby się gdyby nie zainteresowanie i fala oburzenia jaka aktualnie

znajduje się pod filmem opublikowanym przez ukraińskich napastników – „protestujących

kierowców”. Jako kierowca samochodu osobowego z nagrania, w odniesieniu do udostępnionego

wideo odpowiadając na pytania, chciałbym opowiedzieć jak sytuacja wyglądała od początku (na

filmie, który krąży po internecie widać jedynie urywek zdarzeń. Jest też drugie wideo, nagrane moją

kamerą samochodową, niestety zostało zabrane przez policję i oczekuję na możliwość uzyskania

chociażby kopii).

Trasa Lublin- Chełm, godzina 22:10. Staję w korku pomiędzy Bezek Kolonia, a Stołpie. Cierpliwie

czekam, aż korek się rozjedzie. Za kilka minut nadjeżdża policja, zarówno od strony Chełma, jak i

Lublina. Okazuje się, że korek powstał przez 2 samochody ciężarowe na ukraińskich tablicach

blokujących drogę w obie strony (notabene, jeden kierowca był pod wpływem alkoholu). Jeden z

samochodów to cysterna. Policja zakuwa w kajdanki kierowcę jednego z pojazdów, wsadza do

radiowozu, robi się zamieszanie. Między cysterną, a radiowozem biega grupa ukraińców (lub osób

komunikujących się po ukraińsku, na oko jest to więcej niż 10 osób). Wspomniana grupa ludzi krzyczy,

biega między tymi dwoma pojazdami, nagle jeden z nich otwiera radiowóz i rozmawia z zatrzymanym.

Po kilku minutach jeden pojazd wycofuje i odjeżdża, drugi odjeżdża i zjeżdża na pobocze. Przede mną

jedzie samochód osobowy, a przed nim radiowóz na sygnałach świetlnych. Korek zaczyna się luzować,

powoli ruszamy.

Nagle czuję uderzenie w bok samochodu oraz huk. Widzę, że z boku, między ciężarówkami stojącymi

na poboczu, wybiega grupa (ok. 15- 20 osób). Otaczają samochód po bokach i przed maską, uderzając

w drzwi i szyby. Otwieram szybę żeby dowiedzieć się o co chodzi, mówię, że w samochodzie jest żona

i małe dziecko, niech nas puszczą. Oni wykrzykują coś w języku ukraińskim, gestykulują i część z nich

stuka w samochód (potwierdzają to chociażby ślady dłoni na brudnym po trasie aucie). Jedyne słowa

jakie rozumiem to przekleństwa. Mówię ponownie, żeby odeszli, dziecko przerażone zaczęło płakać,

żona próbowała je uspokoić. Pamiętając, że jedzie przed nami radiowóz trąbie, żeby zwrócić ich

uwagę, ale bezskutecznie. Nagle jeden z nich zaczął uderzać w szybę od strony dziecka oraz próbował

otworzyć drzwi, które były zablokowane (widać to na załączonym zdjęciu, słyszeli i widzieli, że siedzi

tam dziecko – słychać na udostępnionym przez nich na graniu jak dziecko płacze i oni mówią słowo

„dziecko”). Wtedy rozpoczyna się nagranie udostępnione przez ukraińców. Krzyczą, świecą mi latarką

po oczach, są agresywni. Jeden z nich, stojący przed maską robi gest wołający kogoś (będzie to widać

na nagraniu z kamery- jak tylko je uzyskam, chętnie udostępnię). Słyszę, że ktoś ponownie uderzył w

szybę od strony córki, dziecko płacze, jest przerażone. Nie było czasu na zastanawianie się,

bezpieczeństwo mojej rodziny było zagrożone. Ruszyłem, uciekłem, uwolniłem nas – zwał jak zwał.

Zadbałem o bezpieczeństwo mojej rodziny. W między czasie (przed ruszeniem) żona zadzwoniła na

numer alarmowy i zgłosiła, że grupa ukraińców zaatakowała nas, otoczyli nas, boimy się. Za kilka

kilometrów (przed Stołpiem) zauważyliśmy stojący radiowóz, zjechaliśmy żeby zrelacjonować co się

stało i zgłosić napaść. Usłyszeliśmy jedynie, że ten patrol nie może się stąd ruszyć, że takie sytuacje

dzieją się tu codziennie, że musimy jechać na komendę. Ruszyliśmy w stronę Chełma, ale już po kilku

minutach zauważyliśmy jadący za nami radiowóz na „bombach”, świecący nam długimi. Zatrzymałem

się. Policjant podchodzący do samochodu żeby mnie wylegitymować, pierwsze o co zapytał to

„dlaczego uciekł Pan z miejsca zdarzenia? Potrącił Pan grupę osób nie udzielając im pomocy”.

Odpowiadam, że zostałem zaatakowany, musiałem uciekać. Mam nagranie. Po 40 minutach

oczekiwania – nie wiem na co – policja decyduje, że wracamy na miejsce zdarzenia i robimy

konfrontację z tamtą grupą. W między czasie teściowie zabrali zestresowane dziecko (które swoją

drogą dwie noce nie może spać, wybudza się, płacze). Wróciliśmy na miejsce zdarzenia, policjant kazał

mi zaparkować pomiędzy dwoma tirami ukraińskimi, a wokół mnie stanęli znów ci sami „ludzie”.

Policjant poprosił o wskazanie jednego sprawcy, który zdemolował samochód, zgodnie z prawdą

odpowiedziałem, że to nie był jeden sprawca tylko napadła mnie grupa. Wpisał więc, że kierowca nie

jest w stanie wskazać konkretnej osoby. Policjanci nie chcieli mnie wysłuchać, ciągle mówili tylko, że

zachowanie było karygodne i poniosę jego konsekwencje. Na pytanie „co miałem zrobić?” policjant

odpowiada „wysiąść z samochodu i podejść do radiowozu, który stał niedaleko” albo „na pewno nie

ruszać”. Widzicie chyba Państwo sami jak absurdalnie to brzmi … Policjant wykrzykuje, że mogłem

połamać im nogi, a nawet zabić, odpowiadam więc, że mogli wybić szybę i zrobić krzywdę mojemu

dziecku (jak zresztą wspomniałem, drzwi są wgniecione kopnięciem od strony, gdzie siedziało

dziecko).

Co na to policjant? „Nie będziemy teraz gdybać, nic Panu nie zrobili”. Nie mam nawet siły ani ochoty

tego komentować, oceńcie sami. Zostałem potraktowany jak napastnik, a nie jak ofiara.

W tym momencie pytam policjanta jaki był powód ich zachowania, czy w ogóle zapytali? Bo ja

odpowiedzi nie uzyskałem od tej grupy. Policjant odpowiedział, że (cytuję) „pokazałeś im tzw. fakera”.

Nie wiem nawet jak się do tego odnieść, poza zwykłym i krótkim zaprzeczeniem… Jechałem z rodziną

do teściów na święta, samochód był wypełniony prezentami, wyjechaliśmy wieczorem żeby dziecko

spokojnie przespało drogę. Nigdzie mi się nie spieszyło, cierpliwie czekaliśmy w korku.

Siedziałem w samochodzie 4 godziny, aż przyjechał technik. W między czasie ukraińscy kierowcy palili

papierosy z owym policjantem, po czym oznajmili, że idą spać do swoich ciężarówek. Policja nie

zaprotestowała. A ja nadal siedziałem zamknięty w swoim samochodzie. Jedną z najistotniejszych

spraw dla funkcjonariusza w tej sytuacji był stan mojego pojazdu (działanie i ustawienie świateł,

działanie wycieraczek, stan opon). W międzyczasie okazało się, że do panów została wezwana karetka,

ale panowie odmówili pojechania na badania do szpitala.

Po tych kilku godzinach przyjechali technicy. Obejrzeli samochód, opisali, porobili zdjęcia. O godzinie

3:30 zostałem puszczony do domu. O 4 dostałem telefon, że zapomnieli zbadać mnie alkomatem i

zaraz podjadą pod dom teściów. Zbadali, życzyli Wesołych Świąt i pojechali.

Sprawa ma trafić do sądu, przy czym poszkodowanym nie będę ja. Policja z góry poinformowała, że

prawdopodobnie w najlepszym wypadku obie strony zostaną ukarane mandatem karnym, a w

najgorszym grozi mi nawet do 5 lat pozbawienia wolności. Dodali również, że ci ukraińcy

prawdopodobnie i tak nie stawią się do sądu, a oni nic nie mogą z tym zrobić.

To jest paranoja.

Nasuwają mi się nadal dwa pytania. Kto pokryje w tym przypadku poniesione straty materialne, a

przede wszystkim, kto poniesie konsekwencje związane z aktualnym stanem psychicznym żony oraz

dziecka.

Ludzie, musimy skończyć w końcu to bezprawie tej „społeczności” w Naszym kraju. „”