Testament – dwa wiersze. I zapis poprawny wedle starożytnego polskiego

TESTAMENT

Zbigniew Herbert

Za­pi­su­ję czte­rem ży­wio­łom

to co mia­łem na nie­dłu­gie wła­da­nie

ognio­wi – myśl

niech kwit­nie ogień

zie­mi któ­rą ko­cha­łem za bar­dzo

cia­ło moje ja­ło­we ziar­no

a po­wie­trzu sło­wa i ręce

i tę­sk­no­ty to jest rze­czy zbęd­ne

to co zo­sta­nie

kro­pla wody

niech krą­ży mię­dzy

zie­mią nie­bem

niech bę­dzie desz­czem prze­zro­czy­stym

pa­pro­cią mro­zu płat­kiem śnie­gu

niech nie do­szedł­szy ni­g­dy nie­ba

ku łez do­li­nie mo­jej zie­mi

po­wra­ca wier­nie czy­stą, ro­są,

cier­pli­wie kru­sząc twar­dą gle­bę

wkrót­ce zwró­cę czte­rem ży­wio­łom

to co mia­łem na nie­dłu­gie wła­da­nie

– nie po­wró­cę do źró­dła spo­ko­ju

——–

144

Joanna Chołuj

testament

gdy odnajdziecie moje ciało

proszę rzućcie monetą

bo nie zdołałam zdecydować

na jakim cmentarzu chcę leżeć

podobno byłam muzułmanką

więc chowajcie mnie nago

w całunie

podobno byłam chrześcijanką

więc zapalcie mi znicz

tylko jeden

i niech nikt się nie modli

modli się we mnie mój duch

25 sept 2004