DLACZEGO TRUDNO JEST SIĘ UCZYĆ OBCYCH JĘZYKÓW

Ja dostaję białej gorączki jak czytam obce gramatyki oraz polskie nowe.

Najlepszy jest Szober albo Grzegorczykowa. Łatwiej też zrozumieć stary podręcznik do łaciny niż nowy. Obce gramatyki zawsze wychodzą od uzusu. Od funkcjonalności i użycia. Ale tak.. trudno się uczyć języka. Czyli po prostu trzeba pojechać do danego kraju i uczyć się tam, albo robić to zawsze metodą immersji ,zanurzenia w kulturze..

Rozumiecie? Fleksyjnego języka nauczycie się w odcięciu, jak łaciny jak sanskrytu jak polskiego. Tylko z polskim trudno bo gramatyki obecne to utrudniają. Aglutynacyjnego języka bez praktyki w danym kraju praktycznie nie da się nauczyć.

Kropka.

PRZYKŁAD KTÓRY AKURAT TERAZ ANALIZUJĘ W SZKICOWEJ GRAMATYCE PORÓWNAWCZEJ. :

ZAIMKI

ZAIMKI tworzymy następująco:

Zaimki są rozpoznawane na podstawie właściwych im rdzeni – pierwiastków zaimkowych – poza tym jednak żadnych swoistych form słowotwórczych nie mają.Przyrostki łączące się z nimi są przyrostkami rzeczownikowymi albo przymiotnikowymi – y, -a , -e. Swoiste formanty zaimków mają charakter partykuł (wyrazków), które łączą się też z innymi częściami mowy.

Kto-ś , który bądź, jaki-kolwiek, ten-że, tam-że, któ-ż

Partykuła -ś , bądź, -kolwiek, lada nadaje zaimkom względnym znaczenie uogólniające.

Partykuła tam- dodana do zaimka wskazującego wskazuje na przedmiot dalszy.

Partykuła -że wzmacnia wskazujące znaczenie zaimka.

Poświęcę zaimkom dużo więcej miejsca przy okazji fleksji w jednym z kolejnych rozdziałów. W stosunku do innych języków widzimy pokrewieństwo zwłaszcza zaimków osobowych patrz : tzw zaimki francuskie podmiotu Sujets : je, tu, il, elle, nous, vous, ils, elles…

fr/pl/ang

Je /Ja / I

Tu /Ty/ You , ale dawniej było Thou

Vous Wy and You które też miało dawniej zapewne inną formę …

To podstawowe formy zaimków. Ich znaczenie wynika z analizowanych wcześniej dźwięków / liter.

I / J mocno łączy się ze światem. Jang. Z wychodzeniem do świata. Z męską energią. Z ego. Odróżnianiem siebie od reszty wspólnoty.

(także D) T – w zaimku Ty – mocno łączy się z tym co odmienne, inne, nieznane, czasem zagrażające, oddzielone, oddzielne. Dużo trudniej w ten sposób już zdefiniować zaimki trzeciej osoby liczby pojedynczej. I nie będę się teraz wgłębiać w ten temat, który wymagałby poważnych i szerokich studiów w staroangielskim i starofrancuskim.

Przy okazji morfologii czyli tworzenia/budowy słów chcę jednak po raz kolejny podkreślić i jednocześnie obalić mit o ekonomii języków niesłowiańskich, aglutynacyjnych lub częściowo tylko fleksyjnych.

Absolutnie nie uważam, by były bardziej ekonomiczne niż fleksyjne , takie jak słowiańskie. Aglutynacja prowadzi tylko do uproszczeń które pozornie dają prostotę a w istocie doprowadza do tworzenia setki innych reguł. Tak jest na przykład z COD i COI – czyli zaimkami dopełnienia bliższego i dalszego we francuskim.

Stworzono dodatkowe tabele i rozróżnienia, podczas gdy są to po prostu szczątkowe formy deklinacji. Jednak już nie umieszczono tego w schemacie deklinacyjnym, lecz jako oddzielną regułę do nauczenia. Trudno jest ją zrozumieć osobom uczącym się języków – zarówno mówiących w innym języku aglutynacyjnym (który posiada inne takie reguły) albo mówiących w języku fleksyjnym, który jest szalenie uporządkowany i logiczny.

COI i COD zaanalizuję przy okazji fleksji.

Podobnie jednak ma się sprawa z występującymi w języku angielskim i francuskim zaimkami dzierżawczymi oraz tak zwanymi przymiotnikami dzierżawczymi. W języku polskim – znów ekonomia – są one realizowane przez te same słowa. Nie istnieją po polsku przymiotniki dzierżawcze.

Mówimy więc : to jest moja książka. Ta książka jest moja.

Stosujemy tu zawsze zaimek dzierżawczy. Zaś już angielski i francuski tworzy dwa typy słów. Właściwie w ogóle nie jestem w stanie zrozumieć po co. Myślę że wyjściowe były formy zaimków – być może – które uległy skróceniu, gdy stawał obok rzeczownik. Tylko to stworzyło podwójne formy, które absolutnie nie są potrzebne. Można by mówić przecież

It s my cat. It s my.

Jest to całkowicie zrozumiałe.

Języki aglutynacyjne idą wielkim pędem ku uproszczeniom. Usuwają końcówki, które wydają się niepotrzebne, albo które stają się niesłyszalne w języku – It s „ours cat”… Jeśli taka była wyjściowa forma. I w efekcie pozostają z dwoma słowami, które znaczą to samo : ours i our, a które potem gramatycy próbują sensownie ułożyć w całości gramatyki, dodając milion reguł i nowe nazwy gramatyczne.

I jest to tendencja języków aglutynacyjnych, które wulgaryzowały łacinę. Takich właśnie jak celtyckie – galijskie – romańskie i germańskie. Bo sama łacina posiada po prostu jak polski, zaimki odmienne np. meus, mea… i nic mi nie wiadomo o tym, by istniała tam koncepcja przymiotników dzierżawczych.

Oczywiście ogólnie słów jest więcej w słowiańskim języku bo mamy rozróżnienie rodzajów w zaimku, czyli mój/moja/moje. Ale to jest logika i konsekwencja oraz wiele opcji wypowiedzi :

TABELKA :

Zaimki dla formy męskiej obiektu posiadanego

Zaimki dzierżawcze i tzw przymiotniki dzierżawcze

Zaimek/przym dzierż

Zaimek/przym dzierż

Zaimek/przym dzierż

1 os 1 rzecz

Mój / mój kot

Mine/my cat

Le mien/mon chat

2 os 1 rzecz

Twój / twój kot

Yours/your cat

Le tien/ton chat

3 os 1 rzecz

Jego jej/ jego jej kot

His hers / his her cat

Le sien /son chat

1 os lmn 1 rzecz

Nasz/nasz kot

Ours/our cat

Le notre/notre chat

2 os lmn 1 rzecz

Wasz/ wasz kot

Yours/your cat

Le votre/votre chat

3 os lmn 1 rzecz

Ich / ich kot

Theirs/their cat

Le leur/leur chat

1 os kilka rzeczy

Moje/moje koty

Mine/my cats

Les miens/mes chats

2 os kilka rzeczy

Twoje/twoje koty

Yours/your chats

Les tiens/ tes chats

3 os kilka rzeczy

itd całość z tabelkami które się nie rozjezdzają w pdf na stronie platformy edukacyjnej mojej.

link https://jclady-ktk.thinkific.com/…/18312666-gramatyka…