Mavka film ze słowiańskim motywem i Łesia Ukrainka

Wiki

„Młody Łukasz, razem ze swoim wujem Lwem, buduje szałas w wiekowym lesie na Wołyniu. Lew żyje w dobrych relacjach z fantastycznymi mieszkańcami lasu – rusałkami, Dziadem Leśnym, wodnikiem i mawkami, dlatego nie przeszkadzają mu oni w czasowym zamieszkaniu poza wsią. W czasie pracy Łukasz spotyka Mawkę. Jest olśniony jej urodą i sposobem mówienia o miłości. Oboje zakochują się w sobie. Dla Łukasza Mawka odrzuca zaloty Pokuśnika, innego mieszkańca lasu. Zaczyna również przychodzić do wsi, poznaje jego matkę, próbuje pomagać jej w pracach polowych. Jej wygląd i brak zdolności do pracy fizycznej sprawiają jednak, że kobieta znajduje dla syna inną żonę – wdowę Kyłynę. Łukasz nie jest w stanie przeciwstawić się wpływowi matki i stopniowo odsuwa od siebie Mawkę, która nie widzi dalszego sensu istnienia. Zgadza się oddać ducha „temu, co siedzi w skale” – leśnemu odpowiednikowi śmierci. Jej ojciec, Dziad Leśny, nie mogąc pogodzić się z jej losem, przywraca ją do życia, zamieniając Łukasza w wilkołaka, jednak Mawka na nowo przywraca mu postać człowieka. Nie jest w stanie po dawnemu żyć w lesie, lecz snuje się – pozbawiona dawnej urody – wokół chaty, w której Łukasz zamieszkał ze swoją żoną Kyłyną i jej dziećmi. Któregoś dnia Kyłyna, skłócona z matką Łukasza i niezadowolona z męża, rzuca w jej stronę, by wiecznie stała i patrzyła na ich szczęście, co sprawia, że Mawka zamienia się w uschniętą wierzbę. Łukasz wycina z jej gałęzi fujarkę, która sama zaczyna grać znaną mu z młodości pieśń. Przerażona Kyłyna chce ściąć wierzbę; nagle cała chata staje w płomieniach – to Pokuśnik postanowił wyzwolić dawną ukochaną. W czasie, gdy kobiety ratują z pożaru dobytek, Łukasz nie jest w stanie się poruszyć. Po ich odejściu ponownie zaczyna grać. Pojawia się przed nim Mawka, w takiej postaci, jaką ujrzał ją po raz pierwszy. Młodzieniec wyciąga do niej ręce, czując dawną miłość. Na oboje spadają jasne kwiaty, które zamieniają się stopniowo w śnieg. W ostatniej scenie przysypany śniegiem Łukasz z fujarką w dłoniach siedzi w miejscu, gdzie pierwszy raz poznał ukochaną.

Sama poetka określała Pieśń lasu jako „dramat-feerię”[4]. Florian Nieuważny wskazuje na pokrewieństwo dramatu ze znanymi Łesi Ukraince Snem nocy letniej Shakespeare’a oraz twórczością Adama Mickiewicza, w której również obecny był motyw istniejącego równolegle do świata ludzi świata fantastycznych stworzeń z podań ludowych. Sytuuje również utwór w nurcie modernizmu i neoromantyzmu[5].