Spis treści
Wstęp Po co ta książka
Rozdział 1 Typy języków:
Rozdział 2 . Fonetyka
Rozdział 3. Morfologia – słowotwórstwo
Rozdział 4. Słowa nieodmienne
Rozdział 5. Tematyczne zestawienia słów
Rozdział 6 Fleksja deklinacje
Rozdział 7. Fleksja koniugacje
Rozdział 8. Fleksja aspekty
Rozdział 9 Składnia – związki wyrazowe
Rozdział 10 Składnia – tryby
Wstęp
Po co ta książka ?
Być może niektórzy z Was wiedzą, że jestem fanką języków. Lubię się ich uczyć. Próbowałam się uczyć około dziesięciu różnych. W tej chwili mogę powiedzieć, że znam dobrze swój własny język polski, oraz biegle (co wcale nie wyklucza błędów i ciągłej dalszej nauki) – angielski i francuski. Znam również w pewnym stopniu rosyjski i hiszpański i odrobinę podstaw łaciny. Próbowałam się uczyć: arabskiego, urdu, hindi, sanskrytu, arabskiego, portugalskiego, greki, niemieckiego i norweskiego.
Poza tym jestem polonistką. Skończyłam Polonistykę na U.W. i pracę magisterską pisałam z językoznawstwa połączonego z literaturą (analiza tłumaczenia staropolskiego „Andromacha”). Była to praca z literatury staropolskiej i starofrancuskiej. Już wtedy miałam tendencje do syntetyzowania i analizowania, czyli holistyczne podejście. I to mi pozostało.
Dziś jestem nauczycielem. Uczę też swoje dzieci w edukacji domowej od 11 lat (starszego syna) kilku języków obcych. Ten czas dał mi wiele przemyśleń. Nieustająco wracał do mnie temat gramatyki i podejścia do nauki języków. Miałam więc coraz większą ochotę napisać dwie gramatyki – Gramatykę polską i Gramatykę porównawczą kilku języków.
Po co? Przecież tego typu rzeczy tworzą ludzie na uniwersytetach. To prawda. Tylko, że ich praca pomaga tylko w jakimś stopniu studentom lingwistyk i uczniom szkół. Nie pomaga w żaden sposób osobom po prostu uczącym się języków obcych, zwłaszcza samoukom.
Chodzi mi o to, że PRZESZKADZA MI BRAK SPÓJNOŚCI I PEWIEN CHAOS. Albo inaczej. Przeszkadza mi ten INDYWIDUALIZM w podejściu do podawania gramatyki każdego języka. Rozumiem oczywiście, że każdy kraj i każdy badacz języka ma prawo przedstawić własną koncepcję nauczania. Zgoda. Tak więc i ja swoją przedstawię w moich dwu książkach. I nie będzie to koncepcja negująca dotychczasowe. Mi chodzi o bazę i całkiem PODSTAWOWE ZROZUMIENIE ISTOTY JĘZYKA. JĘZYKÓW.
I tak będziecie musieli studiować języki i ich gramatyki, niezależnie, używając innych podręczników, choćby podręczników szkolnych. A JEDNAK, MOŻE PRZYDA SIĘ WAM SPOJRZENIE UOGÓLNIAJĄCE. SYNTETYZUJĄCE.
Chcę przyjąć wszędzie pewien podstawowy schemat wypracowany pod koniec 18-go wieku, rozwijany w 19-tym, i w pełni ustalony w 20-tym wieku. Środowisko badaczy języka łacińskiego, francuskiego (klasycyzm) i badaczy języka polskiego (i pewnie innych słowiańskich) stworzyło podstawy JĘZYKOZNAWSTWA.
Wszystko sprowadza się do spiralnej teorii języka, czy też inaczej – teorii językowych zbiorów i podzbiorów. Warto znać takie nazwiska (jeśli ktoś chce sprawdzić głębiej to, o czym mówię) jak: de Saussure, Baudouin de Courtenay, Chomsky, Klemensiewicz, Łoś, Grzegorczykowa i inni. Wedle tej koncepcji – I POLSKIE GRAMATYKI, CO CIEKAWE, NADAL SIĘ JEJ TRZYMAJĄ – gramatyki uczymy się od najmniejszych elementów do największych. Jest porządek. Nie ma chaosu.
Nie ma skakania po częściach mowy. Nie ma mieszania fleksji ze słowotwórstwem. Nie ma wrzucania etymologii i fonetyki – tuż po składni. Nie ma zaczynania gramatyki od koniugacji. Tak jak to bywa w różnych gramatykach języków obcych.
POPRAWNY UKŁAD GRAMATYKI
zawsze jest taki:
schodkowy
wznoszący
powiększający się
wzrastający
W tej książce zawrę treści :
Wstęp : typy języków:
angielski – germański
niemiecki – germański
francuski – romański
hiszpański – romański
rosyjski – słowiański
polski – słowiański
Rozdział 1. fonetyka
wymowa
alfabet
pisownia
Rozdział 2. słowotwórstwo
rdzeń i końcówki funkcjonalne
słowa nieodmienne
rodzajniki article lub końcówki – a , an, the, un une des le la les
rodzajniki cząstkowe
przysłowki
przyimki
Rozdział 3 fleksja odmiana
części mowy
deklinacje lub brak
koniugacje
czasy
aspekty:
1 dokonany (DK) – niedokonany (NK)
2. jednokrotny (JK) – wielokrotny (WK)
3. bierny (BN) – czynny (CN)
4. z(a)wrotny (ZW) – niewrotny (NW)
5. współczesny (WP) – uprzedni (UP)
6. negatywny (NO) – pozytywny (PO)
7. osobowy (OB) – nieosobowy (NB)
Rozdział 4. składnia
części zdania
związki wyrazowe
zdania
szyk
tryby
