GRAMATYKA PORÓWNAWCZA
Być może niektórzy z Was wiedzą, że jestem fanką języków. Lubię się ich uczyć. Próbowałam się uczyć około dziesięciu różnych. W tej chwili mogę powiedzieć, że znam dobrze swój wlasny język polski, oraz biegle (co wcale nie wyklucza błędów i ciągłej dalszej nauki) – angielski i francuski. Znam również w pewnym stopniu rosyjski i hiszpański i odrobinę podstaw łaciny. Próbowałam się uczyć : arabskiego, urdu, hindi, sanskrytu, arabskiego, portugalskiego, greki, niemieckiego i norweskiego.
Poza tym jestem polonistką. Skończyłam Polonistyke na U.W. i pracę mgr pisałam z językowznawstwa połączonego z literaturą (analiza tłumaczenia staropolskiego „Andromacha”) . Była to praca z literatury starpolskiej i starofrancuskiej. Już wtedy miałam tendencje do syntetyzowania i analizowania, czyli holistyczne podejście. I to mi pozostało.
Dziś jestem nauczycielem. Uczę też swoje dzieci w edukacji domowej od 10 lat (starszego) kilku języków obcych. Ten czas dał mi wiele przemyśleń. Nieustająco wraca do mnie temat gramatyki i podejścia do nauki języków.
Mam coraz większą ochotę napisać dwie gramatyki – Gramatykę polską i Gramatykę porównawczą kilku języków.
Po co? PRzecież tego typu rzeczy tworzą ludzie na uniwersytetach.
to prawda, tylko, że ich praca pomaga tylko w jakimś stopniu studentów lingwistyk. Nie pomaga w żaden sposób osobom po prostu uczącym się języków obcych, zwłaszcza samoukom.
Chodzi mi o to, że PRZESZKADZA MI BRAK SPÓJNOŚCI I PEWIEN CHAOS. Albo inaczej. Przeszkadza mi ten INDYWIDUALIZM w podejściu do podawania gramatyki każdego języka. Rozumiem oczywiście, że każdy kraj i każdy badacz języka ma prawo przedstawić właśną koncepcję nauczania. Zgoda. Tak więc i ja swoją przedstawię w moich dwu książkach. I nie będzie to koncepcja negująca dotychczasowe. Mi chodzi o bazę i całkiem PODSTAWOWE ZROZUMIENIE ISTOTY JĘZYKA . JĘZYKÓW.
I tak będziecie musieli studiować języki i ich gramatyki niezależnie uzywając innych podręczników, choćby podręczników szkolnych.
A JEDNAK MOŻE PRZYDA SIĘ WAM SPOJRZENIE UOGÓLNIAJĄCE. SYNTETYZUJĄCE.
Chcę przyjąć wszędzie pewien podstawowy schemat wypracowany pod koniec 18 wieku, rozwijany w 19, i w pełni ustalony w 20 wieku. Środowisko badaczy języka łacińskiego, francuskiego (klasycyzm) i badaczy języka polskiego (i pewnie innych słowiańskich) stworzyło podstawy JĘZYKOZNAWSTWA.
Wszystko sprowadza się do spiralnej teorii języka, czy też inaczej – teorii językowych zbiorów i podzbiorów. Warto znać takie nazwiska (jesli ktoś chce sprawdzić głębiej to, o czym mówię) de Saussure, Jan Niecisław Baudouin de Courtenay, Chomsky, Klemensiewicz, Łoś, Grzegorczykowa i inni.
Wedle tej koncepcji – I POLSKIE GRAMATYKI CO CIEKAWE, NADAL SIĘ JEJ TRZYMAJĄ – PATRZ ZDJĘCIA NAWET SKRÓTÓW I BRYKÓW DO POLSKIEGO – gramatyki uczymy się od najmniejszych elementów do największych. Jest porządek. Nie ma chaosu.
Nie ma skakania po cześciach mowy, nie ma mieszania fleksji ze słowotwórstwem. Nie ma wrzucania etymologii i fonetyki po składni. Nie ma zaczynania gramatyki od koniugacji…TAK JAK TO WIDZICIE NA ZDJĘCIACH Z RÓŻNYCH NIE-POLSKICH GRAMATYK/
Układ zawsze jest taki:
schodkowy – wznoszący – powiększający się – wzrastający
Gramatyka porównawcza NIE-uniwersytecka sześciu języków
polski, rosyjski, francuski, hiszpański, angielski, niemiecki
0 typy języków:
angielski – germański
francuski – romański
polski – słowiański
niemiecki – germański
hiszpański – romański
rosyjski – słowiański
1. fonetyka
wymowa
alfabet
pisownia
2. słowotwórstwo
rdzeń i końcówki funkcjonalne
słowa nieodmienne
rodzajniki article lub końcówki – a , an, the versus le la les
rodzajniki cząstkowe
przysłowki
3 fleksja odmiana
części mowy
deklinacje lub brak
koniugacje
czasy
aspekty
4. składnia
części zdania
związki wyrazowe
zdania
szyk
tryby
1. fonologia
– wymowa
alfabet
pisownia
akcent
intonacja
………………………………………………
FRANCAIS :
GRAMMAIRE COMPARATIF
Peut-être que certains d’entre vous savent que je suis amoureuse des langues. J’aime les apprendre. J’ai essayé d’en apprendre une dizaine de différents. Pour le moment, je peux dire que je connais bien ma propre langue polonaise et que je parle couramment (ce qui n’exclut pas les erreurs et un apprentissage continu) – anglais et français. Je connais aussi quelques notions de russe et d’espagnol et un peu de latin. J’ai essayé d’apprendre: l’arabe, l’ourdou, l’hindi, le sanskrit, l’arabe, le portugais, le grec, l’allemand et le norvégien. De plus, je suis professeur de polonais. Je suis diplômé des études polonaises à l’U.W. J’ai rédigé ma thèse de maîtrise sur la linguistique combinée à la littérature (analyse de la vieille traduction polonaise de „Andromaque”). C’était un travail de la vieille littérature polonaise et ancienne française. Même alors, j’avais tendance à synthétiser et analyser, c’est-à-dire une approche holistique. Et c’est laissé pour moi. Aujourd’hui, je suis enseignant. J’enseigne également à mes enfants à domicile à partir de 10 ans (plus vieux) plusieurs langues étrangères. Cette fois, j’ai beaucoup réfléchi. Le sujet de la grammaire et de l’approche de l’apprentissage des langues me revient constamment.
Je suis de plus en plus désireux d’écrire deux grammaires – Grammaire polonaise et Grammaire comparée de plusieurs langues. Pour quoi? Après tout, ce type de chose est créé par des personnes dans les universités. C’est vrai, seulement que leur travail n’aide que dans une certaine mesure les étudiants en linguistique. Cela n’aide pas les personnes qui apprennent simplement des langues étrangères, en particulier les autodidactes. Ce que je veux dire, c’est que je suis en train de sortir de la cohérence et du chaos. Ou autrement. Cet INDIVIDUALISME dans ma démarche de donner la grammaire de chaque langue m’en empêche. Bien sûr, je comprends que chaque pays et chaque chercheur en langues a le droit de présenter son propre concept d’enseignement. Consentement. Je vais donc présenter le mien dans mes deux livres. Et ce ne sera pas un concept qui annulerait les concepts existants. Je veux dire la base et une compréhension de base de l’essence d’une langue. LANGUES. Et vous devrez donc étudier les langues et leurs grammaires de manière indépendante en utilisant d’autres manuels, par exemple des manuels scolaires. TOUTEFOIS, VOUS POUVEZ VOUS AIDER AVEC UN LOOK GÉNÉRANT. SYNTHÉTISATION. Je veux adopter partout un schéma de base développé à la fin du XVIIIe siècle, développé au XIXe et pleinement établi au XXe siècle. La communauté de chercheurs latins, français (classicisme) et de chercheurs polonais (et probablement d’autres slaves) a créé les fondations de LANGUE.
