Gile, rzyganie i cyrk czyli o Jing i Jang.
W tym artykule chciałabym podzielić się z Wami spostrzeżeniami, które są dla mnie całkiem odkrywcze, ale.. oczywiście być może ktoś na to już gdzieś wcześniej wpadł – wtedy koniecznie mi napiszcie w komentarzach, lub w dowolny sposób się ze mną skontaktujcie (zakładka Kontakt!) 🙂
Będzie o rdzeniach i o słowach. O rdzeniu KR, RK oraz KRK a nawet KKRRKK.
Tezę stawiam następującą – otóż uważam, że to właśnie w polskim, czyli słowiańskim prastarym języku jest najwięcej wyrazów, które mają sensowny układ. Powstawały tak, by odpowiadać pewnej filozofii języka i w nim zawartej filozofii Prawa Naturalnego, filozofii Wiary Przyrodzonej naszej słowiańskiej.
W żadnym języku innym, a znam ich jeszcze kilka poza polskim, nie obserwuję takiej konsekwencji i takich zależności słowotwórczych i semantycznych (znaczeniowych).
Ale do rzeczy:
Na początek należy wyjaśnić jak zwykle pewne fonetyczne różnorodności, które mogą wykład uczynić niezrozumiałym, jeśli ich nie wymienię. Zmiany fonetyczne w języku następowały tak, że pewne głoski sobie odpowiadały, przechodziłyt jedna w drugą w tym samym języku a tym bardziej na granicy języków.
g=k=cz=c=ć
r=l=ł = rz = ż (tak nawet to)
Opowiem najpierw o rdzeniu KR
Na nim oparte są słowa (Wielkimi literami zaznaczam rdzeń KR)
KiR
KuR
KuRant
KoRyto
KoŁo
KLej
KRa
KRater
KRab
KoRytarz
KRet
KReta
KRęty
oCuLtare
KuLt
KRyty
CzeRwony
CZaR
CZaRt
GRaal
CyKl
CoeuR
CoR
KLępa
KRasny
GiL
KLecha
KieRunek
KieR
KoRa
GóRa
GiR l
KoRa córka Demeter
GiRy
GLina
GLue
CoRa
KaRa
KuRa
KRa
GRa
KuKŁa
KoK
CoCkeR
KRew
KuRwa (przekleństwo i krzywa po łacinie)
Są to wyrazy polskie i kilka angielskich oraz łaciński i francuski. Chciałam pokazać, że u nas takich wyrazów jest zatrzęsienie, w obcych językach są one zwykle pojedyncze, odosobnione z takim rdzeniem. Te wyrazy moim zdaniem NALEŻĄ DO KATEGORII – JING.
Oznaczają bowiem w przybliżeniu – coś klejącego, ziemistego, blisko ziemi, ukrytego, jing, zamkniętego, zwróconego ku dołowi, do środka, wewnętrznego, niejasnego, pokrętnego, splątanego, niezrozumiałego, ciemnego, krańcowego, odległego w sensie końca świata, krańcowego czyli przejściowego (jak pianie koguta znaczące przejście dnia i nocy) czyli bardzo KOBIECEGO. To element ściągający. Zastanawiałam się nad górą, ale nawet ona jest rodzaju żeńskiego i oznacza skałę ziemię i często ukryte w niej jaskinie.
A teraz spójrzmy na inną kolumnę wyrazów opartych na rdzeniu RK.
RęKa
RoCk
RoCher
RaK
RoK
RySa
RySy
RySować
noŻyK
oRKa
oRaCz
oRaĆ
wyRoK
RoKi – nie lata kiedyś tylko wyroki, decyzje
RZyKać – modlić się
RZeKa RZyKa
RyĆ
RySik
RyGa
RZyGać
RyCina
RyCerz
bRZeG
RyK
LeK
Są to wszystko słowa które ja określam jako : ostre, kłujące, z ostrzem do góry, wystające, ku górze, na zewnątrz, widoczne, jawne, przecinające, przekłuwające, jasne, ostateczne, decydujące, proste (nie zakrzywione). Słowa JANG.
I na koniec chciałabym Wam przedstawić serię słów ciekawych, które ja nazywam – połączeniem Jing i Jang. To może być rdzeń typu (z podwojonymi głoskami lub nie)
KKRRKK
CCRRKK
KLK
SKLK
SQL
ZCCL
Są to słowa takie jak:
KLuCZ
CyRK
KiRK
KiRKe
KaRKonosze
KaRK
CyKLiczny
KLuCZ
SeQueL
SoCKeL
CoKół
SoKóŁ
CiRCa
KRaKów
KRaK
KRoK
KiLKa
KLiKa
KRyĆ
CiRCus
CyRK
CyKLop
CyRKiel
KRZyK
KoLCe
KoLKa
CyRKieL
Zastanawiałam się głęboko na jakiej zasadzie zachodzi tu powtarzalnośc i akurat taki układ połączenia rdzenia KR z RK , tak że robi się lustrzane odbicie, albo też przypomina to : koło, cykl, okrąg, albo zahaczone o siebie zygzaki jak w znaku masońskim (cyrkiel), albo zygzak, który krąży w koło i tworzy dobrze nam znany motyw na wszelkich cyrkowych arenach, oraz gwiazdę.
Te symbole, znaki są tak naprawde odpowiedniością symbolu Jing i Jang jaki tradycyjnie znamy. Zauważcie że tak samo rysujemy promienie, promieniste oko masońskie albo tak samo rysują słoneczko dzieci, z promyczkami a nieraz nawet z trójkącikami wokół koła.. Bo ten symbol to połączenie je
dnocześnie kolistości i promieni przenikających, tak wygląda też najeżona szpilkami gałązka sosny.