Po co nam świadectwa z paskiem
A propos świadectwowej dyskusji, jaka pojawiła się na facebooku, pod koniec roku, co całkiem zrozumiałe:
Ja nie mam nic przeciwko chwaleniu się dziećmi i pokazywaniu świadectw, choć świadectwa swojego syna jeszcze nie widziałam i wszystko mi jedno co tam jest dokładnie napisane – jesteśmy w edukacji domowej, więc świadectwa są dostępne już, ale też nie ma oficjalnego zakończenia, więc nikt się nie spieszy by je odebrać.
Wiem, że było dobrze, bo to 2 klasa szkoły podstawowej i anglik celująco, ale ja to wiem, bo kojarzę co umie, i nikt mi tego nie musi unaoczniać. Ale Bogiem a prawdą, to mam taki trochę zgryz, bo mnie się świadectwa, zwłaszcza te z paskiem, źle kojarzą z dzieciństwa (mam odruch wymiotny dziś połączony z jakimś sentymentem, bo jednak te świadectwa wciąż w teczce mam),
- – z kuciem niepotrzebnym całkiem,
- z wyścigiem szczurów,
- i z miernym przekładaniem się tego wszystkiego na późniejsze doświadczenia profesjonalne, życiowe.
Ale też się nie możecie tak buntować się na te paski, bo skoro są oceny, testy, konkursy, zaliczenia, to są i paski i nagrody. Są zwyciężeni i pokonani. Bo taki system jest. Obudzona szkoła – świetna inicjatywa natomiast, przesłałam do poczytania w innym linku. Coś się zaczyna wszędzie dziać. I dobrze. Właśnie skończyłam czytać książkę neurobiologa – Wszystkie dzieci są zdolne.. No, właśnie. Wszystkie. Tylko nie wszystkie zdolności szkoła docenia.